همینطوری الکی

گاهی آدم با یه نگاه هوایی می شه . با یه نگاه دست دلش می لرزه و با یه نگاه کل زندگی آیندشو تغییر میده .

گاهی این نگاها به 1 جایی می رسن و آدم وارد رابطه می شه .

اولای هر رابطه ای معمولا شل و وله . هنوز طرفین بهم عادت نکردن و جرقه های وابستگی تبدیل به آتیش نشده که جدایی بخواد دو نفرو آزار بده .

اما کم کم با آشنایی بیشتر دو نفر از هم و گذر زمان و کنار هم بودن و به تبع پیش  آمدای فیزیکی و وابستگی های یه مقدار نفسانی و بعضا عاشقانه جدایی تبدیل می شه به یه معزل که هر دو نفر عموما به شدت ازش وحشت دارن و می خوان ازش دوری کنن .

با این وجود گاه گاهی جدایی ها پیش میان . خصوصا با وضع فعلی جامعه که متاسفانه دخترا داغونن و پسرا داغون تر ...

البته گاهی دو نفر سر یه چیزایی از هم جدا میشن که فک کنم ک هقبلا گفتم که بهشون می گم جداییهای مسخره . این که آدم بخواد در پوشش از خود گذشتگی و این چرندیات یکی رو از دست بده که واقعا دوستش داره یه مشکلی داره . این یعنی اون شخص توانایی بر قراری رابطه رو نداره و به قول دوست واقعا باهوشم که اینجا با این نماد ( . ) نظر میذاره اون آدم با هرکسی که وارد رابطه بشه باز فکر می کنه عاشق شده و باز همون از خودگذشتگی رو تکرار می کنه و این مشکل تا ابد بی حل باقی می مونه...

اینو یادمون باشه دو نفر که وارد رابطه میشن دیگه جدا در نظر نگیریمشون . اگر بهم خورد رابطشون نگیم یکی اون یکی رو رها کرد . چون در اصل این اتفاقی نیست که میفته .

چیزی که در واقع داره اتفاق میفته اینه که یه رابطه داره بهم می خوره . حالا هر دلیلی که داشته باشه . دلیلش در نگاه اول مهم نیست . مهم اینه که بدونیم یه رابطه ی درست بین دو نفر بالغ که بر مبنای صداقت و و عقل و منطق شکل گرفته امکان نداره بهم بخوره . پس اون رابطه ی بهم خورده به دلیل وجود یه مشکلی تو یکی از دو نفر و گاهی هر دو نفر بهم خورده .

اگر اینو بدونیم که رابطمون ایرادی داشته باید بگردیم ایرادو پیدا کنیم و حواسمون باشه که یا همون رابطه رو در صورتی که هر دو نفر بخوان درست کنیم یا تو رابطه ی بعدی اون ایرادو رفع کنیم.

همون طور که گفتم خودم هم اگر زمانی همراهم بخواد ترکم کنه می گردم دنبال اون ایرادی که باعث شده که اون بخواد ترکم کنه . یا اون ایراد توی منه یا اون . اگر توی منه در صورتی که اون دوستم داشته باشه و رابطمون رو دوست داشته باشه کمکم می کنه تا من اون ایرادو حل کنم . اگر هم نخواد بکنه که نخواسته پس من اصراری نمی کنم .

اگر ایراد هم از اون باشه که همین طور ... 

کلا بهم خوردن رابطمون حتی فکرشم شدیدا آزارم می ده و خب توی دفعاتی که پیش اومده یه وقتایی بخاطر یه ایرادی توی من و گاهی بخاطر ترسای اون بوده .

در مورد ایرادای خودم که با کمک هم و راهنماییای دوستام که خودشون می دونن کین تا الان سعی کردم حلشون کنم و اگر موفق نبودم بی شک الان تنها بودم .

در مورد ترسای اون هم که اکثرشون بخاطر پیشآمدای آینده س من تا جایی که بتونم تلاشمو می کنم که بهش این اطمینانو بدم که آینده ش رو آروم براش پیش می برم . ( این کارو هم الان با کار کردن و درس خوندن بهش نشون می دم . )

اما خب اگر هم بخواد بره که رفته دیگه . همین . تموم می شه . یه چند روز دپرس خواهم بود و بعد بر می گردم به زندگی عادی و ...